مـحـمد مصطفى (ص )پيامبر خداست و او گواه من بر شماست كه براى تبليغ رسالت پروردگار بپاخاستم . از ايـن نـدا, كوه ها به لرزه درآمد, آتشكده ها خاموش شد وعموره نيز با شنيدن آن صدا, نور ايمان گرفت و به انوار الهى مزين شد. پـدر عـمـوره , از ايـن حركت دخترش عصبانى شد, وى را تنبيه كرد و گفت :نگرانم كه پادشاه از جريان آگاه شود و تو را بكشد ! عموره جواب داد:اى پدر ! مگر نمى بينى كه يك مرد تنها و ضعيف ,با يك فرياد, همه شما را هراسان كرد ؟ اگر او پيامبر الهى نبود, هرگز جرات نمى كرد كه چنين سخنانى را بگويد. ايمان عموره , باعث يك سال زندانى شدن او توسط پدرش شد. در زندان , از غذا خبرى نبود. پس از يك سال كه او را از زندان بيرون آوردند, نور عظيمى سرتاسر وجودش را پوشانده بود. پـدر از آن حالت نيكو, تعجب كرد و پرسيد:چگونه بى طعام , در زندان به سر برده اى و باز نورانى و زنده اى ؟ گفت :من در زندان به پروردگار نوح استغاثه كردم و حضرت نوح با استفاده از اعجاز, برايم غذا مى آورد و من از آن ميل مى كردم ! پـس از آزادى از زنـدان , نـوح (ع ) با عموره ازدواج كرد و ثمره آن , فرزند صالحى به نام سام بود كه جانشين حضرت نوح شد.