ديلم متوجه قضيه شد, نزد زهير آمد و با يك ملامت عجيبى فريادزد: زهير! خجالت نمى كشى ؟سر پيغمبر خدا, فرزند زهرا, تو را به سوى خود مى خواند و تو از رفتن , امتناع مى ورزى ؟ ترديد به خود راه نده , بلكه بايد افتخار كنى كه ميروى , بلند شو!. اين سخنان در وجود زهير كارگر افتاد, بلند شد و به جانب خيمه گاه امام حسين (ع ) حركت كرد. وى پس از مدتى كه در خدمت امام بود, با چهره اى خوشحال و خندان بازگشت و مشغول وصيت شد!!. پس خودش را مجهز كرد و گفت :من رفتم !. در اين هنگام همسرش دامان زهير را گرفت و گفت :زهير!. تورفتى , اما به يك مقام رفيع نايل شدى , زيرا امام حسين (ع ) از تو شفاعت خواهدكرد. مـن امروز دامان تو را مى گيرم كه در قيامت جدحسين (ع ) و مادر حسين (ع ), هم از من شفاعت كنند .