فاطمه کبری
 

 

فاطمه كبرى (دختر امام حسين (ع , در علم , عبادت و معنويت مقام بالايى داشت . وى , پيوسته شب زنده دار و روزه دار بود و از زنان زاهد, مجاهد و نمونه محسوب مى شد. ايشان به همراه همسرش , حسن مثنى (فرزند امام حسن مجتبى (ع ) ), در كربلا حضورى فعال داشت و شاهد مصايب دردناك عاشورا بود. اين سختى ها و شكنجه ها, نتوانست از روحيه قوى و شجاعت كم نظير فاطمه بكاهد. هنگام هجوم وحشيانه امويان به خيمه ها, فاطمه مورد هجوم و غارت قرارمى گيرد و گوشواره هايش را وحشيانه از گوشش به در مى آورند.

او دختر حسين (ع ) و خواهرزاده زينب است . او پيام رسان عاشورا است و بايد همچون دختر على (ع ), پايه هاى كاخ ستمگران را درهم فرو ريزد. از اين رو در مركز قدرت عبيداللّه (كوفه ) با خطبه اى غرا, ستم بنى اميه را افشا مى كند و به دنيا پرستان مى فهماند كه خون حسين در رگ هاى فاطمه اش , جوشان است . پس از عاشورا, وليدبن عبدالملك مروان , همسر فاطمه را مسموم مى كند و به شهادت مى رساند.

آن شهيد بزرگوار را كه از مجروحين حادثه كربلا است , در قبرستان بقيع به خاك مى سپرند. چون فاطمه شديدا به همسرش وفادار بود, روى قبر شوهر خود خيمه اى برپا مى كند و به مدت يك سال به سوگوارى مى پردازد, روزه مى گيرد وشب زنده دارى مى كند. پس از آن با عبداللّه بن عمروبن عثمان بن عفان ازدواج مى كند. سرانجام در سن نود سالگى و در سال 110 هجرى , به ديدار حق مى شتابد و در مصر به خاك سپرده مى شود.

 


 منبع مقاله : زنان نمونه  ، علی شیرازی