ابـوجـهل در برابر منطق صحيح و محكم اين زن درمانده شده , چاره اى جز شكنجه نمى يابد و آن قدر اين زن باايمان را شكنجه مى دهد تا از او دوچشم نابينا مى شود. پس از آن , كفار شايعه مى كنند كه دو بت لات و عزى , به چشم هاى زنيره آسيب رسانده اند و او در پـاسـخ آنـان چـنـيـن مـى گـويد: بت ها كه چيزى نمى دانند و آن قدر نادانند كه نمى فهمند چه نابخردانى آنها را ستايش مى كنند, پس چگونه مى توانند مرا بيازارند ؟ ن كار با دستى ديگر انجام شده و بدانيد كه خدا به بازگرداندن چشم من تواناست . درسـتى گفتار اين بانوى بزرگوار پس از مدتى آشكار شد و خداوند چشمان زنيره را شفا داد, اما كافران شكست خورده با تمسخر مى گفتند:اگراسلام حق بود, فردى مثل زنيره به قبول آن از ما پيشى نمى گرفت ! . خداوند بزرگ و مهربان در رد اين ياوه سرايى هاى كفار و مشركان , آيه يازدهم سوره احقاف را فرو فـرسـتـاد: وقال الذين كفروا للذين آمنوا لو كان خيراما سبقونا اليه واذ لم يهتدوا به فسيقولون هذا افـك قـديـم كـافران درباره مومنان چنين گفتند:

اگر (اسلام ) چيز خوبى بود, هرگز آنها بر ما پيشى نمى گرفتند ! و چون خودشان به وسيله آن هدايت نشدند, مى گويند: اين يك دروغ قديمى است !