|
پاسخ :
در مورد رواياتي كه بهترين مسجد زنان را خانه هايشان معرفي كرده
بايد چند نكته را در نظر داشت:
الف) اين روايات در بردارنده
حكمي كلي و استثنا ناپذير نيستند؛ به عبارت ديگر بسياري از احكام
قانوني شريعتدر بادي نظر ظاهري مطلق و كلي دارند. ولي غالبا مخصصات
و مقيداتي در ديگر منابع احكام دارند كه با توجه به آنهادايره حكم
ضيق و محدود ميگردد.
ب) در پرتو امر فوق چنين به دست
مي آيد كه:
اولا: اين روايات هرگز منع كننده
حضور زن در صحنه اجتماع بويژه در موارد لزوم مانند شركت در
راهپيمايي ها تحصيل دانش و... با رعايت شوءون اسلامي نيست. از
همين رو فقهانيز چنين مواردي را نه تنها منع ننمودهاند. بلكه
درمواردي مانند آموزشهاي علمي مخصوص بانوان دفاع در برابر دشمنان
مهاجم در صورت عدم كفايت مردان شركتدر مبارزات ضد طاغوتي به فرمان
امام را واجب شمردهاند.
ثانيا: از جمع بندي متون ديني
به دست ميآيد كه: اين گونه روايات منصرف به مواردي است كه علاوه
برعدمضرورت حضور زن نوعي بينظمي در مسؤوليتهاي زن در خانه و يا
بينظمي در اجتماعات عمومي و ديني پديدآورد. چنان كه بسياري از
زنان به خاطر داشتن مسوءوليت مراقبت و پرستاري از اطفال و كودكان
حضورشان در مسجدچنين پيامدهايي را دارد. ولي در صورتي كه فارغ از
چنين مشكلاتي بوده يا راه حل مناسبي براي آنها داشته باشندحضورشان
در مساجد و مجامع عمومي با رعايت شوءونات اسلامي مطلوب است. |