پاسخ  :

در اين باره بررسى و تحليلى عميق و چند جانبه لازم است، ليكن در اين جا به اختصار چند نكته را يادآور مى‏شويم:

الف) اين كه آمده است رضا شاه نتوانست به زور چادر را بردارد، حرف درستى است امّا به معناى اين نيست كه هيچ كس در آن زمان بى‏حجاب نشد بلكه بسيارى از افراد سست ايمان بر اثر ضعف دينى يا تحت تأثير تبليغات غربزدگان به سمت بى‏حجابى كشيده شدند و زشت‏ترين صورت آن را در سطح جامعه اسلامى به نمايش گذاشته و به گسترش آن پرداختند به طورى كه در زمان خروج شاه اين پديده ننگين گستردگى بسيارى يافته بود و جامعه اسلامى ايران را تا حدى شبيه به كشور تركيه و امثال آن كرده بود. بنابراين ناتوانى رضا شاه تنها در برابر زنان باايمان و استوارى بود كه با تمام وجود از دين و عفت خويش پاسدارى نمودند به صورتى كه نه تسليم زور مى‏شدند و نه تسليم تهاجم فرهنگى غربى‏ها و غربزدگان داخلى.

ب) اين كه ديده مى‏شود برخى از زنان به سمت بدحجابى تمايل پيدا كرده‏اند، ناشى از عواملى چند است، از جمله: 1- هواى نفس كه پديده‏اى خطرناك و لغزاننده است و در همه اعصار انسان‏هايى بر اثر گرفتار آمدن در دام آن، به سرپيچى از حقيقت و يا مبارزه با آن گراييده‏اند. همين مسأله بوده است كه همواره تاريخ بشريت را سياه كرده و بسيارى از انسان‏ها را رو در روى پيامبران و اولياى الهى قرار داده است. 2- تهاجم سنگين فرهنگى غرب و همسويى بسيارى از غربزدگان در نوشته‏ها و هنرهاى خود با آنان و ترويج خزنده ماترياليسم و سكولاريسم اخلاقى و كاهش دادن تعهدات دينى و روح تعبد و تسليم در برابر احكام و هنجارهاى الهى و

ج) يكى از وظايف حكومت دينى احياى ارزش‏ها و مبارزه با منكرات است. بنابراين جلوگيرى از گرايش جامعه به سمت بى‏حجابى، لازم است. در اين راستا اقدامات قانونى لازم است ولى كافى نيست، بلكه بايد دستگاه‏هاى فرهنگى كشور ارزش واقعى حجاب را در جامعه احيا كرده و آن را از طريق ابزارهاى مختلف انتقال فرهنگى بر جان و روان جامعه حاكم سازند. به نظر ما با كمال تأسف دستگاه‏هاى فرهنگى، اقدامات بايسته را در اين جهت به عمل نياورده‏اند. در نتيجه برخى از افراد به جاى آن كه با شور و اشتياق به سمت حجاب اسلامى بروند، در يك خلأ فرهنگى تحت تأثير القائات غربزدگان قرار گرفته و آن را نوعى تحميل برخود مى‏پندارند