پاسخ  :

آيه مورد نظر شما اين است كه مى‏فرمايد: الْقَواعِدُ مِنَ النِّساءِ اللَّاتِى لا يَرْجُونَ نِكاحاً فَلَيْسَ عَلَيْهِنَّ جُناحٌ أَنْ يَضَعْنَ ثِيابَهُنَّ غَيْرَ مُتَبَرِّجاتٍ بِزِينَةٍ وَ أَنْ يَسْتَعْفِفْنَ خَيْرٌ لَهُنَ زنان كار افتاده كه اميدى به ازدواج ندارند (يعنى كسى رغبت در ازدواج با آنها نمى‏كند) باكى بر آنها نيست كه لباس‏هاى رويين خود را نپوشند اما در حالى كه در برابر مردم خودآرايى نكنند و اگر رعايت حجاب كنند، براى آنان بهتر است.

به هر حال اصل استثناى اين گروه از حكم حجاب، در ميان علماى اسلام محل بحث نيست (و همين طور كه لازم نيست لباس رويين بپوشند، بر مردان هم نگاه به آنها اشكال ندارد) و اختلاف تنها در مورد سن اين زنان است كه در چه سنى، اين حكم را دارند؟ چون در بعضى روايات تعبير به «مسنّه» شده، در حالى كه در بعضى روايات ديگر تعبير به «قعود از نكاح» آمده است. جمعى از فقها و مفسران آن را به معناى پايان دوران قاعدگى و رسيدن به حد نازايى و عدم رغبت كسى به ازدواج با آنها دانسته‏اند. پس مانعى ندارد كه آنها سر خود را برهنه كنند و سر و صورت و گردن و مچ دست‏ها را برهنه بگذارند، اما به شرط اين كه با هدف خودآرايى نباشد و كسانى هم كه نگاه مى‏كنند قصد ريبه و شهوت نداشته باشند،(1).

پى‏نوشت‏

 (1)) تفسير نمونه، ذيل آيه شريفه