پاسخ  :

ابتدا بايد معيارهاي يک پوشش اسلامي را با هم بررسي نماييم.

پوشش زن در غير از نماز و در مقابل نامحرم، بايد داراي شرايط زير باشد :

1-تمام بدن زن را (به جز دستها تا مچ و گردي صورت) بپوشاند. البته اگر دستها و گردي صورت، بدون آرايش و زينت باشند.

2- لباس بايد نازک و بدن نما نباشد. اميرالمؤمنين علي( مي فرمايند : "برشما باد که [در برابر نامحرم] از لباس ضخيم استفاده کنيد؛ زيرا کسي که لباسش [در برابر نامحرم] نازک شود، دينش نيز سُست مي شود."

3- غصبي نباشد.

4- لباس شهرت نباشد. لباس شهرت آن است که از جهت جنس، يا رنگ، يا نوع دوخت ‌و يا کيفيّت پوشيدن، خلاف عرف جامعه باشد، و باعث جلب توجّه ديگران شود.

5- مرد لباس زن، و زن لباس مرد را نپوشد. شرط حرام بودن اين نوع پوشش، در اين است که آن را به عنوان يک لباس براي خود انتخاب کند.

با بررسي معيارهاي پوشش، اگر لباسي باشد که اين شرايط را داشته باشد، از آن مي توان به عنوان حجاب استفاده کرد. مانند : مانتوهاي گشاد و ساده اي که بدن را کاملاً مي پوشاند. اما توجه به اين نکته نيز ضروري است، که چادر به عنوان يک حجاب ملّي، براي ما وقار و کمالي دارد، که در ساير پوششها نيست.

در پايان به ياد داستاني افتادم که در مدينة طيّبه اتفاق افتاده بود.آقاي موسوي همداني در کتاب پاسخ به پرسشهاي ديني، ج2، ص222، اينچنين نقل کرده اند :

در مدينة طيّبه چند نفر فلسطيني و تونسي و مراکشي با من رفيق شدند، و عصرها در جلوي مهمانخانه اي که منزل کرده بوديم، جمع مي شدند، و از هر دري محبت مي کردند. يک روز بحث آنها دربارة بهترين زيِّ زنان دنيا شد، که کدام زيّ و قيافه اي براي زنان سنگين‌تر و با وقارتر است. همة آنها متفقاً گفتند : "هيچ لباسي با وقارتر از چادر زنان ايراني نيست، و ما وقتي زنان ايراني را با چادر مي بينيم،‌احساس احترام و وقار در آنان مي کنيم."

موفق باشيد.