پاسخ  :

در روايتي از فاطمه زهرا(سلام الله عليها) سؤال شد: «براي زنان چه چيز بهتر است؟» در جواب فرمودند: «براي زنان بهترين چيز آن است که مردان را نبينند و مردان نيز آنان را نبينند»، (کشف الغمه، ج 2، ص 23 و 24 و مناقب شهر آشوب، ج3، ص 119 و منتهي الآمال، ص 161 به نقل از کتاب چهارده معصوم اثر مؤسسه در راه حق، ص 27).

اين عقيده فاطمه زهرا(س) درباره زنان ميباشد که در برابر مردان بيگانه و نامحرم چگونه حريم را نگه دارند و از اختلاط و معاشرت و برخورد با مردان نامحرم چگونه پرهيز کنند.

البته روشن است که اين گونه روايات اين نکته را گوشزد ميکند که بهتر است زنان بدون جهت و ضرورت خود را در معرض ديد مردان نامحرم قرار ندهند. اين پيام حضرت اوّل در زندگي عملي خود آن بانوي بزرگ تبلور ميکند.

امام موسي بن جعفر(عليه السلام) از پدرانش نقل فرموده است که امير مؤمنان علي(عليه السلام) فرمود: فرد نابينائي اجازه خواست که به منزل فاطمه(س) وارد شود، آن گرامي خود را از او پوشيده داشت رسول خدا(ص) به او فرمود: چرا خود را پوشيده داشتي در حاليکه نابيناست و تو را نميبيند؟ عرض کرد: اگر او مرا نميبيند من او را ميبينم، و نيز رايحه و عطر را ميبويد و شامه‏اش سالم است. رسول خدا(ص) فرمود: گواهي ميدهم که تو پاره تن مني، (بحار، ج 43، ص 91 و رياحين الشريفه، تاليف شيخ ذبيح الله محلاتي، چاپ اسلاميه تهران، ج 1، ص 216 و منتهيالامال، ص 161 و 162 به نقل از همان، ص 26).

پس حضرت عقيده و پيام خود را در برابر برخورد با نامحرمان با سيره عملي خود امضا و ابلاغ ميکند و گرنه ابتلا به گناه از ساحت قدوسي آن بانوي مقدس و معصوم، فرسنگ‏ها فاصله دارد به راستي اگر اين يک پيام را زنان جامعه عمل کنند و در برابر نامحرمان از خود نمائي دست بکشند و خود نيز از نامحرم گرائي بپرهيزند، جامعه در چه سطحي از نزاهت و طهارت باقي ميماند؟ البته راجع به عصمت امامان و حضرت زهرا(سلام الله عليها) بايد گفت آنان نيز مانند ساير انسانها در معرض وسوسه شيطان قرار ميگيرند. اما از چنان قدرت ايماني بهره‏مندند که آنان در صدد دفع شيطان بر ميآيند و وسوسه شيطان به آنان راه پيدا نميکند.