پاسخ  :

با تحسين از روحيه پرسشگري شما خاطر نشان مي گردد که: هرگز مفاد حديث مويد برداشت شما نيست چه اين که اولا: فضاي فرهنگي جامعه اي که اين حديث مطرح شده است بايد در فهم صحيح حديث در نظر گرفته شود . در فضايي که حتي قرآن به زناني که در خانه پيامبر هستند و ساليان سال افتخار همسري آن حضرت را مي کرده اند ،انديشه ها و رفتارهايي دارند که خداي متعال براي حفظ حرمت و قداست رسول اکرم به آنان نهيب زده و با لحن توبيخ گونه مي فرمايد :

«يا نساءالنبي لستن کاحد من النساء ان تقيتن فلا تخضعن بالقول فيطمع الذي في قلبه مرض و قلن قولا معروفا و قرن في بيوتکن و لا تبرجن تبرج الجاهليه الاولي و اقمن الصلاه و اتين الزکوه و اطعن الله و رسوله انما يريدالله ليذهب عنکم رجس اهل البيت و يطهرکم تطهيرا» (32 و 33 احزاب )

يعني اي زنان پيامبر نيستيد چون احدي از زنان اگر پرهيز گاري نکنيد و نرمي نکنيد به گفتار پس طمع کند آنکه در دلش مرض است و سخن نيک بگوييد و در خانه هايتان قرار گيريد و زيورآلات خود را ظاهر نسازيد بر مردان بيگانه و بر پا داريد نماز را و بدهيد زکات را و اطاعت کنيد خدا و رسولش را جز اين نيست که از شما مي برد بدي را اهل بيت و پاک گرداند شما را پاک گردانيدني .

ثانيا : اگر منظور از حديث همان باشد که شما ذکر کرديد ،چگونه با ساير آموزه هاي ديني سازگار خواهد بود که ناچار زنان بايد خود کفا باشند و از مراجعه به مردان به جز موارد اضطرار منع شده اند مثلا اگر خواهر پزشک نداشته باشيم به ناچار بايد نزد پزشک مرد رفت و آنگاه اگر نياز به لمس کردن باشد حرام است پس اگر اسلام اين کار را جز در موارد اضطرار حرام دانسته است بايد طبق قاعده بانوان پزشک و متخصص داسته باشيم .

ثالثا : مقصود از حديث به قرائن مذکور و نيز آنچه که از محتواي آن استفاده مي شود ،نکوهش از اختلاط زنان با مردان و روابط اجتماعي ،غفلت از زنان از وظايف مهم مادري و تربيتي و آنچه که باعث انسجام و حفظ روابط خانوادگي مي شود است .