پاسخ :
آنچه اسلام بدان توصيه کرده در راستاي حفظ عفّت زن است، ولي اگر ضرورت حکم
کند که زن در جامعه حضوري فعّال داشته باشد، با حفظ عفّت و رعايت
ضوابط شرعي، حضور او مانعي ندارد; چنان که حضرت زينبنيز در سفر
کربلا و پس از آن در کوفه و شام حضوري فعال داشت.
در قرآن نيز ميتوان نشانههايي از حضور زن در اجتماع يافت. در سورة احزاب،
آيه 56 ميخوانيم: اي پيامبر، به زنان و دخترانت و به زنان مؤمنان
بگو: "پوششهاي خود را بر خود فروتر گيرند. اين براي آن که شناخته
شوند و مورد آزار قرار نگيرند ]به احتياط[ نزديکتر است و خدا
آمرزندة مهربان است".
در تفسيرهاي روايي، دربارة نزول اين آيه آمده است: "زنان براي نمازهاي
يوميّه به مسجد پيامبر6 ميآمدند و به او اقتدا ميکردند. وقتي شب
ميشد و زنان براي نماز مغرب و عشأ و نماز صبح از منزل خارج ميشدند،
مورد تعرض جوانان قرار ميگرفتند; لذا آيه نازل شد و فرمود: با
رعايت حجاب به آنان بفهمانيد که شما اهل کارهاي خلاف نيستيد و بدين
وسيله آنها شما را به اهل عفت و پاکدامني ميشناسند و متعرض
نميشوند.
نکته قابل توجه اين که اولاً در اين آيه شريفه زنان را از رفتن شبانه به
نماز عشأ يا صبح منع نميکند ولي دستور ميدهد با حفظ عفاف و حجاب
عملاً جامعه را به پاکي و امنيت دعوت کنند و ثانياً همانطور که در
آيه بعد آمده است مزاحمان عفت و امنيت را تهديد ميکند که اگر از
رفتار خلاف خود دست برندارند گرفتار مجازات تبعيد و... خواهند
شد.(ر.ک: تفسير کنزالدقائق، ميرزا مشهدي، ج 10، ص 443 و 444، وزارت
فرهنگ و ارشاد اسلامي.)
در استفتائات حضرت امام خميني; دربارة حکم شرکت بانوان در نمازهاي جماعت
يوميّه و نماز جمعه، چنين آمده است: "کراهت ندارد، بلکه در بعضي
موارد مطلوب است".(احکام بانوان، محمد وحيدي، ص 26، سؤال 16،
انتشارات دفتر تبليغات اسلامي.)
|