پاسخ  :

آنچه اسلام بدان توصيه کرده در راستاي حفظ عفّت زن است، ولي اگر ضرورت حکم کند که زن در جامعه حضوري فعّال داشته باشد، با حفظ عفّت و رعايت ضوابط شرعي، حضور او مانعي ندارد; چنان که حضرت زينبنيز در سفر کربلا و پس از آن در کوفه و شام حضوري فعال داشت.

در قرآن نيز ميتوان نشانههايي از حضور زن در اجتماع يافت. در سورة احزاب، آيه 56 ميخوانيم: اي پيامبر، به زنان و دخترانت و به زنان مؤمنان بگو: "پوششهاي خود را بر خود فروتر گيرند. اين براي آن که شناخته شوند و مورد آزار قرار نگيرند ]به احتياط[ نزديکتر است و خدا آمرزندة مهربان است".

در تفسيرهاي روايي، دربارة نزول اين آيه آمده است: "زنان براي نمازهاي يوميّه به مسجد پيامبر6 ميآمدند و به او اقتدا ميکردند. وقتي شب ميشد و زنان براي نماز مغرب و عشأ و نماز صبح از منزل خارج ميشدند، مورد تعرض جوانان قرار ميگرفتند; لذا آيه نازل شد و فرمود: با رعايت حجاب به آنان بفهمانيد که شما اهل کارهاي خلاف نيستيد و بدين وسيله آنها شما را به اهل عفت و پاکدامني ميشناسند و متعرض نميشوند.

نکته قابل توجه اين که اولاً در اين آيه شريفه زنان را از رفتن شبانه به نماز عشأ يا صبح منع نميکند ولي دستور ميدهد با حفظ عفاف و حجاب عملاً جامعه را به پاکي و امنيت دعوت کنند و ثانياً همانطور که در آيه بعد آمده است مزاحمان عفت و امنيت را تهديد ميکند که اگر از رفتار خلاف خود دست برندارند گرفتار مجازات تبعيد و... خواهند شد.(ر.ک: تفسير کنزالدقائق، ميرزا مشهدي، ج 10، ص 443 و 444، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي.)

در استفتائات حضرت امام خميني; دربارة حکم شرکت بانوان در نمازهاي جماعت يوميّه و نماز جمعه، چنين آمده است: "کراهت ندارد، بلکه در بعضي موارد مطلوب است".(احکام بانوان، محمد وحيدي، ص 26، سؤال 16، انتشارات دفتر تبليغات اسلامي.)