پاسخ  :

در مورد رواياتي که بهترين مسجد زنان را خانه‏هايشان معرفي کرده بايد چند نکته را در نظر داشت:

الف) اين روايات در بردارنده حکمي کلي و استثنا ناپذير نيستند؛ به عبارت ديگر بسياري از احکام قانوني شريعتدر بادي نظر ظاهري مطلق و کلي دارند. ولي غالبا مخصصات و مقيداتي در ديگر منابع احکام دارند که با توجه به آنهادايره حکم ضيق و محدود ميگردد.

ب) در پرتو امر فوق چنين به دست ميآيد که:

اولا: اين روايات هرگز منع کننده حضور زن در صحنه اجتماع بويژه در موارد لزوم مانند شرکت در راهپيماييهاتحصيل دانش و... با رعايت شوءون اسلامي نيست. از همين رو فقهانيز چنين مواردي را نه تنها منع ننموده‏اند. بلکه درمواردي مانند آموزشهاي علمي مخصوص بانوان دفاع در برابر دشمنان مهاجم در صورت عدم کفايت مردان شرکتدر مبارزات ضد طاغوتي به فرمان امام را واجب شمرده‏اند.

ثانيا: از جمع‏بندي متون ديني به دست ميآيد که: اين گونه روايات منصرف به مواردي است که علاوه برعدمضرورت حضور زن نوعي بينظمي در مسؤوليت‏هاي زن در خانه و يا بينظمي در اجتماعات عمومي و ديني پديدآورد. چنان که بسياري از زنان به خاطر داشتن مسوءوليت مراقبت و پرستاري از اطفال و کودکان حضورشان در مسجدچنين پيامدهايي را دارد. ولي در صورتي که فارغ از چنين مشکلاتي بوده يا راه حل مناسبي براي آنها داشته باشندحضورشان در مساجد و مجامع عمومي با رعايت شوءونات اسلامي مطلوب است