پاسخ  :

در اسلام پيرامون اشتغال زن دوگونه حکم وجود دارد:

الف) احکام الزامي (فقهي حقوقي): اين دسته از احکام مسائلي هستند که براي پاسداشت حريم عفاف و سلامت جامعه قيود خاصي را وضع ميکنند و مقرر ميدارند که اختلاط زن و مرد در جامعه بايد با حفظ کامل موازيني چون حجاب، خودداري از انگيزه‏هاي شهواني و امثال آن باشد.

ب) احکام اخلاقي: اين دسته از احکام مقرر ميدارند که فعاليت زن در جامعه بايد متناسب با شخصيت و کرامت واقعي زن و متناسب با حفظ رسالت مادري و در کل به گونه‏اي باشد که براي جامعه مفيد باشد. اما اينکه در چه موقع اشتغال زن ضرورت پيدا ميکند؟ مسأله‏اي نيست که دقيقا موارد آن را اسلام مشخص سازد بلکه ضرورت و عدم آن چيزي است که در جامعه به وجود ميآيد و اين عرف و عقلاي جامعه‏اند که آن را تشخيص ميدهند آن گاه حکم شرعياش را اسلام مقرر ميدارد مثلا وجود پزشک زن براي بيماريهاي مخصوص زنان - که نوعا با لمس و نگاه به نقاط مختلف بدن همراه است - براي جامعه اسلامي يک ضرورت اجتماعي در همه دوران‏هاست. نيز دارا بودن است آموزگار زن براي دختران يک ضرورت است و ضرورت آن روشن است ولي در بسياري از مشاغل ديگر چنين ضرورتي وجود ندارد. در ضمن اين نکته نيز نبايد فراموش شود که اسلام کار زن در جامعه را مقيد به ضرورت نساخته است بلکه قيود آن در همان دو جنبه فوق‏الذکر ميباشد