پاسخ  :

اگر اسلام بر زايا بودن همسر تأکيد کرده براي اين است که هدف از تشکيل خانواده، علاوه بر آرامش روحي و رواني، حفظ نوع بشر و تکثير نسل ميباشد. خداوند به طور طبيعي، از طريق غريزه جنسي، تأمين آن اهداف را در نهاد انسان قرار داده است. قرآن مجيد ميفرمايد: "خداوند براي شما همسراني قرار داد و از همسرانتان فرزندان و نتيجه هايي".(1)

هم چنين پدر بودن براي يک مرد، حقي است که نبايد ناديده گرفته شود.

در اين جهت زن و مرد يکسان هستند، يعني زن هم حق دارد فرزند داشته باشد. بديهي است اگر زني شوهرش عقيم باشد و يا نميتواند از او بچه‏اي داشته باشد، حق دارد تقاضاي طلاق کند. حق طلاق، فقط در مورد زايا يا نازايي نيست؛ در برخي موارد ديگر و بيماريها يا عيب‏هاي خاص براي هر يک از زن و مرد (که پس از ازدواج معلوم شود) ديگري حق طلاق دارد که در رساله‏هاي عمليّه ذکر شده است.

زن نازا با زن زايا در اصل خلقت و يا ارزش انساني تفاوتي ندارند، ولي ناتواني از بارداري، عارضه‏اي است که زن نازا با آن روبرو است، مانند بيماريهاي ديگر که هر شخصي ممکن است به آن مبتلا گردد. چه بسا مردهايي با اين مسئله کنار آيند، ولي افرادي هستند که فرزند داشتن برايشان مهم و حياتي است. در اين صورت زن نازا اگر همسرش را وادار به تحمّل اين وضع کند، بر خودخواهي حمل ميشود. عکس آن نيز چنين است و اين با عدالت سازگار نيست. در اين جهت فرقي بين زن و مرد نيست. البته زن ميتواند از ابتدا اين شرط را ضمن عقد قرار دهد که همسرش هوو نگيرد و يا به خاطر نازايي طلاقش ندهد.

پي نوشت‏ها:

1. نحل (16) آيه 72.