پاسخ  :

اوّلاً در آيين و سنتهاي جاهليت زن حائض را نجس دانسته و او را تنها مي‌گذاشتند و از غذا خوردن و همنشيني با او پرهيز مي‌کردند. قرآن براي برداشتن اين بينش جاهلي با توضيح اين که حيض يک دوران خاص کسالت براي زن بوده‌، مراعات حال زن را در اين حال از حيث کار سنگين‌، مجامعت و امور ديگر بيان کرده و مطرود نمودن او را مردود دانسته است‌.

ثانياً بسياري از امور رنج بوده‌; اما ثمر و فايده‌اي بر آن مترتب است که ارزش تحمل را دارد. اين امر يک تغيير طبيعي در بدن مي‌باشد که تخمک را ايجاد کرده و آمادگي پذيرش براي قبول نطفه و در نتيجه بقاي نسل بشر و تازگي براي بدن زن را به همراه دارد که مفيد فايده است‌.

به طور کلي‌، هر امري از راه علل و اسباب خاص خود ايجاد مي‌شود که وجود اين مسئله هم در زن از اين قاعده استثنأ نيست و افزون بر اين‌، در برابر تحمل سختي‌ها خداوند متعال اجر و پاداش قرار داده است‌.