با توجه به این که، افراط و تفریط هر دو نشانه جهل و بى خبرى است (آن گونه که على (ع) فرمودند) و به بیان رسول مکرم اسلام (ص) ((خیر الاءمور اءوسطها)) که بهترین کار، میانه آنها یعنى راه اعتدال است و به همین معنى اشاره دارد آیه شریفه ((و جعلناکم امه وسطا)) شما را امت متعادل قرار دادیم ((لتکونوا شهداء على الناس)) تا اینکه براى سایر مردم الگو و نمونه باشید (بقره 142)، لذا در اسلام نه بى رغبتى به زنان به بهانه تقوى و کسب فضیلت رهبانیت پسندیده است، چنانکه رسول خدا (ص) فرمودند ((النکاح سنتى فمن رغب عن سنتى فلیس منى)) و نه شدت علاقه به زنان و افراط در این امر، چه اینکه بسیارى از فجایع تاریخى ناشى از همین فریفتگى به زن بوده است. بنابراین هر دسته از این روایات، درمان و راه علاج بیماران مخصوصى است، دسته اول براى کسانى که نسبت به محبت به زنان و احترام به آنان و. بى اعتنأ بوده و کوتاهى مى‏کنند و دسته دوم براى کسانى که بجاى استفاده ابزارى از دنیا، آنرا هدف قرار داده، فریفته آن شده، شخصیت انسانى خود و حاصل عمر انسان که همانا دین اوست بر باد فنا مى‏دهند و خلاصه اینکه افراط مى‏کنند. نتیجه جمع بین روایات سفارش به محبت و انس با زنان در حد رعایت مقررات شرعى و به حد اعتدال است و به این معنى زنان از بهترین نعمت‏هاى الهى هستند.